سپیدار Sepidaar
در این هوا، چه نفس ها، پر آتش است و خوش است
سپیدار Sepidaar
در این هوا، چه نفس ها، پر آتش است و خوش استدستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- "خدا ترسی" بدون "انسان دوستی"!
- "زعفران اصل قائنات" در مقابل "شراب ناب وین"
- "آزادی بیان" و "تحریک پذیری اجتماعی"
- 53سالگی ...
- گفت، گفتند، فرمودند، اظهار داشتند...
- قرار بود "سرمشق" باشیم، شدیم درس عبرت!
- امان از "متولیان" دین... امان از "نمایندگان خدا"... امان!
- "کشتار به نام خدا و برای بهشت!"
- آروم... آروم... آروم: اینطوری بهتر می شنوی و شنیده می شوی!
- "نامه ای از لندن"، پاسخی از وین!
- نوشتن...
- "آن" خاطرات و "این" درس ها...
- آنجا "عیب" اش را نمی گویند و اینجا "هنرش" را...
- ماجرای ما و "چوپان اسپانیایی"!
- این تحلیل "دکتر کچوییان"، را می پسندم
- سرزمین بیمار من!
- همه سایت های فیلتر نشده...
- هراس هایی که نوشتن را دشوار می کند (2)
- هراس هایی که نوشتن را دشوار می کند...
- من خمش کردم...
نویسندگان
بایگانی
- شهریور 1394 1
- آذر 1391 1
- آبان 1391 7
- مهر 1391 10
- اسفند 1390 1
- مرداد 1389 2
- تیر 1389 1
- خرداد 1389 9
- اردیبهشت 1388 1
- آذر 1387 1
- آبان 1387 1
- مهر 1387 2
- مرداد 1387 2
- اسفند 1386 16
- بهمن 1386 10
- دی 1386 3
- آذر 1386 2
- آبان 1386 2
- مهر 1386 7
- شهریور 1386 3
- خرداد 1386 2
- اردیبهشت 1386 1
- فروردین 1386 6
- اسفند 1385 4
- بهمن 1385 11
- دی 1385 9
- آبان 1385 2
- مرداد 1385 2
- تیر 1385 1
- خرداد 1385 5
- اردیبهشت 1385 19
- فروردین 1385 15
- اسفند 1384 32
- بهمن 1384 31
- دی 1384 26
آمار : 460679 بازدید
Powered by Blogsky
هرگز از مرگ نهراسیده ام...
هرگز ار مرگ نهراسیده ام
اگر چه دستانش از ابتذال شکننده تر بود!
اگر چه دستانش از ابتذال شکننده تر بود!
هراس من - باری - همه، از مردن در سرزمینی است
که مزد گور کن
از آزادی آدمی
افزون تر باشد
که مزد گور کن
از آزادی آدمی
افزون تر باشد
جستن
یافتن
و آنگاه
به اختیار برگزیدن
و از خویشتن خویش
باروئی پی افکندن .....
یافتن
و آنگاه
به اختیار برگزیدن
و از خویشتن خویش
باروئی پی افکندن .....
اگر مرگ را از این همه، ارزشی بیش تر باشد
حاشا حاشا که هرگز از مرگ هراسیده باشم!
حاشا حاشا که هرگز از مرگ هراسیده باشم!
اگر مرگ را از این همه، ارزشی بیش تر باشد
حاشا حاشا که هرگز از مرگ هراسیده باشم!
(زنده یاد احمد شاملو)
حاشا حاشا که هرگز از مرگ هراسیده باشم!
(زنده یاد احمد شاملو)
محمدحسن جعفری سهامیه
جمعه 22 اردیبهشت‌ماه سال 1385 ساعت 12:29
درود بر روز عشق....
شاید برای آخرین بار باز هم برگ سوخته ای از دفتر عشق ورق خورد و با تمام مشقتش نوشتم این بار در روز عشق...در روز پاک.... در روز امید به زندگی... در روز بودن....و در روز هر چه خوب است نوشتم....هستی عشق دستانم را بار دیگر لرزاند....بار دیگر لرزاند تا بنویسم از این یک سال از خاطرات و هر چه بود و چذشت و ماند !!!...خدا را شاکر که هستم که توانستم بمانم توانستم مقاومت کنم و نشکستم....! ماندم که هنوز حرف بزنم و بگویم گر چه گفتنم مانند نگفتن است ولی می گویم تا راحت شوم تا آزاد شوم....
سلام دوست گرامی من امروز روز بزرگی واسه من روزی که من بزرگ شدم و و و ...
بیا سر بزن که خیلی منتظرم منتظر شماهایی که امید این میخونه هستین
ولی اگه اومدی کامل بخون درسته که خیلی زیاده ولی کامل بخون خالی از لطف نیست...
اومدم که روزمو با شماها تقسیم کنم گرچه کافی نیست ولی آرامش بخشه....
حضرت عشق هر لحظه رو می شماره واسه اومدنتون....
منتظرم
سبز (قرمز) و شاد باشین
حضرت عشق
****** فعلا *****
با عرض سلام خدمت استاد محتر م از این که به وبلاگ من(که قطره ای از دریای علم ارتباطات است) سر زدید کماله تشکر را دارم و مایه افتخار این حقیر است و انشالله بتوانم با نظرات سازنده شما استاد گرامی این وبلاگ را به سطح عالی برسانم و امیدوارم همیشه این بنده حقیر را از نظرات خود بهره مند سازید با کمال تشکر ( محمد رضازارعی سهامیه )
سلام استاد :...هر کجا هستی سالم باشی وتندرست .نمی
دانم چه بنویسم ...حرفهایم تمام شد ...باور کن واژه کم آورده ام ...پس شعری از فریدون مشیری تقدیم شما می کنم:
درون آینه ها درپی چه می گردی ؟
بیا ز سنگ بپرسیم
که از حکایت فرجام ما چه می داند
بیا ز سنگ بپرسیم
زانکه غیر از سنگ
کسی حکایت فرجام را نمی داند
همیشه از همه نزدیک تر به ما سنگ است
نگاه کن
نگاه ها همه سنگ است و قلب ها همه سنگ
چه سنگبارانی ! گیرم گریختی همه عمر
کجا پناه بری ؟
خانه خدا سنگ است
به قصه های غریبانه ام ببخشایید
که من که سنگ صبورم
نه سنگم و نه صبور
دلی که می شود از غصه تنگ می ترکد
چه جای دل که درین خانه سنگ می ترکد
در آن مقام که خون از گلوی نای چکد
عجب نباشد اگر بغض چنگ می ترکد
چنان درنگ به ما چیره شد که سنگ شدیم
دلم ازین همه سنگ و درنگ می ترکد
بیا ز سنگ بپرسیم
که از حکایت فرجام ما چه می داند
از آن که عاقبت کار جام با سنگ است
بیا ز سنگ بپرسیم
نه بی گمان همه در زیر سنگ می پوسیم
و نامی از ما بر روی سنگ می ماند ؟
درون آینه ها در پی چه می گردی ؟
موفق باشی وماندگار.........
سلام
حالا که همه عنواین را با بابا عوض کردید می گم
بابایی ولی من از مرگ ترسیدم .ترسیدم زمانی که دیدم که همه مردیم ،مرده های متحرک .ترسیدم زمانی که دیدم از حقمان می گذریم به امید دنیای باقی و چه با غرور به این از خود گذشتگی احمقانه افتخار میکنیم . من از همه مرده های اطرافم می ترسم و از بوی مرگ که این روزها در هر جایی به مشام می رسد و روزها است که صدای زنگوله های مرگ سکوت مضحک ما را می شکند .
سلام دخترم... دل به زندگی بسپار... همون که از نهاد ما تمنا می شود...
سلام بر شما استاد عزیز. این بار خواستم که شما را با نام استاد (مانند آن زمان که رئیس دانشکده نبودید) صدایتان کنم. آنچه مسلم است میزها هیچ وقت ماندگار نبودند اما افتخار معلمی و استادی تا ابد ماندگار است. گویا خوابهایم تعبیر شد. اظهار نظرهای گوناگون دانشجویان و سایرین را خواندم. هر کس بر اساس دیدگاهی که دارد مطلبی نوشته است و هر دیدگاه برای خود محترم و چه جالب که در این دیدگاهها هنوز عده ای به دنبال مطرح کردن گوشه ای از توانایی های خود هستند. به هر تقدیر بازگشت شما را به مرکز دایره آموزش- هر چند شاید در دانشکده نباشد- تبریک می گویم و از اینکه میزگیر نشدید خوشحالم. تندرست و شادکام باشید.
حسن- مالزی - ۱۳ می
سلام قدیانی عزیز
واقعا برایم خوشحال کننده است که در آنجا هم به فکر بنده هستید... دوست تان دارم و از خداوند آرامش و سرفرازی شما را می خواهم...
سلام استاد عزیز
چند وقتی است نوشته هاتون بوی دلتنگی میده و.......
بقول خودتون نامردای هاو ناکامی ها وجود ما رو سخت میکنه مثل فولاد آب دیده می شویم
خب امیدوارم همیشه شادی توی چشمهای شما پر با باشه و نوشته هاتون مثل همیشه پر بار
در پناه خدا
سلام ندا خانوم... ممنون از آرزوی شما... زندگی می کنم... برای شما هم آرزوی سرشاری و خوش حالی دارم.
سلام استاد:
خوابیدن
بر صلیب
بیداری
بر صلیب
صلیبی به قواره ی زندگی
در آغاز روزهایی که
دوازده قدم مانده به جلجتا
موفق باشی
سلام... زیبا بود محمد
سلام .. دست مریزاد آقای عزیز .. چه بترکونی !! .. ما نبودیم چقدر عقب موندیم از دلتون .. اینجا یه آقاهه هی میاد بالا سر من تا بشینه اینجاااااااااااااااااااااا .. کشت منو .. من فقط ابراز وجود کردم .. همین !! راستی خیلی مخلصیییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییم
سرفراز باشی. ممنون که حالی می پرسید. در خدمتم
سلام استاد از وقتی از ریا ست دانشکده کنا ر رفتید طبعتان هم لطیف شده .خیر انشا الله
سلام ایمان... اگه تو می گی حتما همینجوره پسر شلوغ! سرفراز باشی
! باز هم یک انتظار!
امروز من ایستاده ام
باز هم یک انتظار!
در دلم هر لحظه سودای دیگر است
در وجودم هر زمان شوق رسیدن
آرزوی پر زدن
انتظار دیدن است
گاه گاهی در آسمان چشم تو، پر میزنم
یا که گاهی در خیالت میرسم
دیدنت!
دیدنت اما برایم مثل یک افسانه ی دیرینه است
بر تمام میله های این قفس
این قفس از جنس خاک و لحظه ها
رنگ آبی می زنم
رنگ آبی رنگ آرزوهای من است
رنگ آبی، رنگ عشق!
رنگ آبی، رنگ توست!
در وجودم شوق تو باز شعله می کشد
در درونم آتشی از مهر تو
باز هم خرمنی از عشق برپا می کند
.....
با تمام خستگی
هر روز من ایستاده ام
بر سر آن کوچه باغ مهربانی
باز هم من ایستاده ام
در دلم تنها و تنها یک نوا
یک موج، یک فریاد
باز هم یک انتظار!
باز هم یک انتظار!!
دکتر جون
عیدت مبارک من همیشه بیادت هستم جستجوهایم نشان از
دوست داشتنته
دل وچشم بامدادان به بهشت برگشودن
نه چنان لطیف باشد که به دوست برگشایی
راستی همینطوره ؟ پس چرا گوشه چشمی به ما نداری
امیدوارم طاعات وعبادات شما همیشه مقبول حق باشه
تو که همیشه دوست داشتن رو به پیرمردا یاد دادی !!!!
سلام آقای کریم زاده همیشه دوست داشتنی
تردید نکنید که هیچگاه دوست خوبی چون شما را فراموش نکرده ام و خدا می داند که مشتاق دیدارتان هستم. اگر امکان داشت شماره تلفنی بدهید تا بتوانم خدمت شما تماس بگیرم. با آرزوی آرامش و سلامتی شما و به امیددیدار