منظور فرانک والتر اشتاین مایر، وزیر امور خارجه آلمان و میزبان جلسه از تشریح نتیجه گفت و گوها به این صورت چه بودکه گفت ایران باید بین همکاری با جامعه بین المللی یا انزوا یکی را انتخاب کند؟
مفهومش این است که ایران وظایف روشنی دارد؛ باید به تعهداتش در قبال آژانس بین المللی انرژی اتمی عمل کند و به خواست های شورای حکام آژانس مبنی بر متوقف کردن تمام روند غنی سازی اورانیوم و فعالیت های مربوط تن دهد.
اگر ایران این وظایف را بپذیرد، آن گاه باب همکاری در زمینه انرژی غیرنظامی اتمی و به صورت گسترده تر، روابط با اتحادیه اروپا و سایر کشورهای جهان و فکر می کنم با گذشت زمان، با آمریکا برای ایران گشوده خواهد شد که برای ایران مساله مهمی است.
در مقابل اگر ایران همچنان حاضر نشود وظایفی را بپذیرد که از این کشور انتظار می رود و به دلیل عضویت در پیمان منع گسترش تسلیحات اتمی به گردن گرفته، آن گاه انزوای سیاسی ایران، به شیوه های مختلف بدتر خواهد شد. و این خبر ناخوشایندی برای ملت ایران خواهد بود.
![]() |
![]() ![]() ![]() |
اما ایران معاهداتی را امضا کرده و متعهد شده که از انرژی غیر نظامی اتمی برای نیات نظامی استفاده نخواهد کرد. مشکل اینجاست که ایران برای 18 سال آژانس بین المللی انرژی اتمی را در مورد فعالیت های خود فریب داده و تقریبا سه سال نتوانسته به تعهداتش عمل کند.
همه اینها در مورد چرخه سوخت است و تاسیسات چرخه سوخت اتمی ایران در نطنز و اصفهان بزرگتر از آن است که برای یکی دو نیروگاه باشد. سطح غنی سازی هم زیاد است و به همین دلیل، این تردیدها درباره نیات واقعی ایران وجود دارد.
آیا منظور اعضای دایمی شورای امنیت و آلمان این است که تحت هیچ شرایطی ادامه تحقیق و فعالیت آزمایشگاهی غنی سازی اورانیوم در ایران را نمی پذیرند؟
ما نمی گوییم تحت هیچ شرایطی، غنی سازی برای مقاصد پژوهشی را نمی پذیریم. حرف ما این است: آنچه ایران تحقیق و توسعه می نامد، در حقیقت تحقیق نیست، بلکه تمرین است. نخست کار را با چند سانترفیوژ آغاز می کنید و وقتی که شیوه کار موفقیت آمیزشان را یاد گرفتید، تعداد بیشتری می سازید.
اجازه دهید این را بگویم که ما خواستار تعلیق چرخه سوخت ایران هستیم. اگر ایران با گذشت زمان به تعهداتش عمل کرد و اعتماد کامل جامعه بین الملل را جلب کرد، آن وقت می تواند چرخه سوخت را همان گونه که سایر کشورهای غیر هسته ای دارند، اداره کند. اما این ایران است که با نیرنگ و شانه خالی کردن از وظایفش، خود را در چنین وضعیتی قرار داده است.
منوچهر متکی، وزیر امور خارجه ایران بیانیه شورای امنیت را غیر قابل توجیه توصیف کرده است. آیا در نشست برلین این نکته از پیش پذیرفته شده بود که پاسخ ایران به خواسته های مطرح شده در بیانیه منفی است؟
فکر می کنم ایران اشتباه می کند که این بیانیه ها را این گونه توصیف می کند. ما از سوی دولت ایران، پیامهای مختلفی می گیریم.
از یک طرف، چنین اظهاراتی بیان می شود و از سوی دیگر، این نشانه ها را دریافت می کنیم که دولت ایران مایل به مذاکره است.
![]() |
![]() ![]() ![]() |
بیانیه شورای امنیت، یکپارچه بود، و تنها دربرگیرنده مواضع آمریکا، بریتانیا، فرانسه و آلمان نبود، بلکه مواضع چین و روسیه و اعضای غیرمتعهد شورای امنیت را نیز بازتاب می داد.
برای همین، مقامات معقول دولت ایران باید به این مساله فکر کنند. آنها باید فکر کنند که تاکتیک های دولت ایران، سبب بیگانه شدن بسیاری از دوستان دولت ایران، از جمله بریتانیا، شده است.
همچنین آنها باید فکر کنند که خارج شدن از این وضعیت و اجرای وظایفشان چقدر آسان است. راهی برای این کار وجود دارد ولی آنها باید درباره مذاکره جدی باشند.
همه می دانند که نظر روسیه و چین با نظرات آمریکا و اروپا متفاوت بوده است، چه در زمینه اعمال تحریم های اقتصادی و چه در زمینه گزینه بعیدی مانند دخالت نظامی. آیا پس از مذاکرات در برلین، شما می توانید بگویید که این اختلافات برطرف شده است؟
اولا درباره اقدام نظامی باید بگویم که هیچ کسی در نشست برلین درباره حمله نظامی حرفی نزد، جز این که آن را منتفی دانست. و من موضع دولت بریتانیا را در این باره صراحتا بیان کردم که تفاوتی با موضع چین و روسیه و سایر کشورهای جهان ندارد.
ثانیا، حقیقت این است که وزیر امور خارجه روسیه درباره کارآمدی و کارایی تحریم های سازمان ملل، به صورت عام قضیه، تردیدهای جدی ابراز کرده است. اما من به دقت به حرفهایش گوش دادم و فکر نمی کنم وزیر امور خارجه روسیه گفته باشد که فدراسیون روسیه، راه وضع تحریم های مناسب را سد می کند.
ما باید درباره این مساله به دقت فکر کنیم. دلم نمی خواهد قطعنامه ای تصویب کنیم که تحریم وضع می کند. بلکه می خواهم ایران سرش را با افتخار در جامعه بین المللی بالا نگه دارد، بتواند با انرژی صلح آمیز هسته ای برق تولید کند، ولی به تعهداتش هم عمل کند.
باید با دقت فکر کنیم که آیا هر اقدامی که تحریم خوانده می شود، کارآیی دارد یا خیر. اما به عقیده من، منتفی دانستن تحریم ها اشتباه است، چون مواردی بین المللی بوده که تحریم ها موثر بوده اند.
وقتی صحبت از غنی سازی از سوی ایران به میان می آید، آیا منظور یک جدول زمانی است که دولت ایران می تواند روی آن حساب کند که پس از سپری شد آن، اعضای دایمی شورای امنیت بگویند نسبت به صلح آمیز بودن فعالیت های هسته ای ایران اطمینان دارند؟
اگر ایران مذاکرات معقول را با ما آغاز کند و به تعهداتی که شورای حکام آژانس بین المللی تعیین کرده عمل کند، ما می توانیم در مذاکرات چنین جدول زمانی را بگنجانیم، ولی در حال حاضر ایران مایل به انجام این نوع مذاکره نیست.
سیمور هرش خبرنگار نیویورکر در مطلبی که هفته آینده متنشر خواهد شد، پس از بررسی جوانب گوناگون احتمال حمله نظامی آمریکا علیه جمهوری اسلامی می نویسد: دولت جرج بوش گرم آماده ساختن طرح بمباران گسترده تاسیسات هسته ای ایران است.سیمور هرش به نقل از یک مشاور بلندپایه وزارت دفاع آمریکا که نامش فاش نشده می افزاید: کاخ سفید به این نتیجه رسیده است تنها راه حل مساله ایران، تغییر ساختار حکومت در این کشور است که به گفته مشاور وزارت دفاع آمریکا از طریق حمله نظامی امکان پذیر است ...
نویسنده نیویورکر به نقل از مشاور پنتاگون افزود: واشنگتن در حال آماده کردن طرح عملیات نظامی عظیم و داغ علیه جمهوری اسلامی است و طی هفته های اخیر جرج بوش درباره طرحی که برای ایران در حال آماده شدن است، با برخی از نمایندگان سنا و مجلس نمایندگان دیدارهایی داشته است. به نوشته نشریه، یکی از گزینه هایی که در نظر گرفته شده، استفاده از تسلیحات هسته ای تاکتیکی مانند بمب های عظیم و نافذ، برای ویران کردن تاسیسات هسته ای زیرزمینی نطنز است.
در حالی که گمانه زنی های جهانی در خصوص نحوه مواجهه با برنامه اتمی جمهوری اسلامی حساسترین مقاطع خود را پشت سر می گذارد، نشریه معتبر نیویورکر چاپ آمریکا در نظر دارد مطلبی جنجالی را در شماره آینده خود در تاریخ هفدهم آوریل در خصوص ایران منتشر کند. سیمور هرش نویسنده این مقاله جنجالی، در مطلب خود حمله نظامی از سوی آمریکا به مراکز فراوری هسته ای ایران را نه تنها رد نمی کند، بلکه آن را محتمل ترین گزینه آمریکا برمی شمارد.
این در حالی است که تاکنون مقامات آمریکایی بارها تاکید ورزیدند حمله نظامی به ایران در حال حاضر در دستور کار نیست و تصریح کردند مساله اتمی جمهوری اسلامی باید از راه های دیپلماتیک حل و فصل شود. سیمور هرش در این مقاله تحلیلی پس از بررسی جوانب گوناگون احتمال حمله نظامی آمریکا علیه جمهوری اسلامی نوشت: دولت جرج بوش گرم آماده ساختن طرح بمباران گسترده تاسیسات هسته ای جمهوری اسلامی است. در این طرح استفاده از تسلیحات هسته ای نیز برای نابودی تاسیسات اتمی ایران که ظن آن می رود جمهوری اسلامی در این تاسیسات سرگرم تولید سلاح های هسته ای است، پیش بینی شده است.
نویسنده مقاله نشریه نیویورکر نوشت: جرج بوش و مسئولان بلندپایه کاخ سفید واشنگتن، رئیس جمهوری اسلامی ایران را آدولف هیتلر آینده توصیف می کنند. سیمور هرش به نقل از یک مشاور بلندپایه پنتاگون وزارت دفاع آمریکا نام او را فاش نمی کند، کاخ سفید واشنگتن به این نتیجه رسیده است تنها راه حل مساله ایران تغییر ساختار حکومت در این کشور است که به گفته مشاور وزارت دفاع آمریکا از طریق حمله نظامی امکان پذیر است.
سیمور هرش در این نشریه به نقل از یک مقام پیشین وزارت دفاع آمریکا نوشت: طرح حمله بزرگ نظامی علیه جمهوری اسلامی بر این اساس استوار است که بمباران گسترده تاسیسات نظامی و هسته ای ایران، اعتبار رهبران جمهوری اسلامی را از میان خواهد برد و با یک قیام مردمی حکومت در این کشور سرنگون خواهد شد.نشریه نیویورکر در ادامه مقاله مفصل خود نوشت: طی هفته های اخیر پرزیدنت بوش درباره طرحی که برای ایران در حال آماده شدن است، با برخی از نمایندگان سنا و مجلس نمایندگان آمریکا دیدارهایی داشته است.
به نوشته این نشریه یکی از گزینه هایی که در نظر گرفته شده، استفاده از تسلیحات هسته ای تاکتیکی مانند بمب های B6111 برای ویران کردن تاسیسات هسته ای زیرزمینی نطنز است. بمب هایی که قادرند پناهگاه های بتنی زیرزمینی را نابود کنند. اما به نوشته این نشریه استفاده از بمب های اتمی در حمله نظامی علیه تاسیسات هسته ای ایران اختلافنظر هایی را میان افسران ارشد ارتش آمریکا به وجود آورده است و برخی از آنها تهدید کرده اند در صورتی که چنین گزینه ای در نظر گرفته شود، از مقام خود استعفا خواهند داد.
سیمور هرش در نشریه نیویورکر یادآوری می کند هم پیمانان اروپایی آمریکا همچنان بر استفاده از راه های سیاسی برای حل بحران هسته ای ایران پافشاری می کنند و چندان با حمله نظامی علیه این کشور موافق نیستند. تاکنون مقامات دولت آمریکا از جمله کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه این کشور بارها اعلام کردند برای حل بحران هسته ای ایران استفاده از راه های دیپلماتیک را ترجیح می دهند، اما گزینه نظامی نیز همچنان پا برجاست.